Μόλις τοποθετήσετε τη μαγνητική κάρτα και ανάψει το φως, το Capsule 16 μοιάζει με σκηνή σε επιστημονική ταινία…
https://www.haaretz.co.il/gallery/trip/.premium-MAGAZINE-1.7422102
Μόλις τοποθετήσετε τη μαγνητική κάρτα και ανάψει το φως, η κάψουλα 16 μοιάζει με σκηνή από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Το φως είναι λευκό και λαμπερό, επίσης οι τοίχοι, τα σεντόνια και τα μαξιλάρια. Μπορείτε να επιλέξετε τη σκιά φωτισμού γύρω από τον καθρέφτη. Επιλέγω πράσινο. Αν μου πείτε ότι η Sigourney Weaver ανοίγει την κοντινή κάψουλα αυτή τη στιγμή - δεν θα εκπλαγώ. Κλείνω τη συρόμενη πόρτα, γέρνω πίσω και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Μπροστά μου, στον τοίχο, κρέμεται μια οθόνη τηλεόρασης, την χτυπάω ελαφρά με τα δάχτυλα των ποδιών μου. Δύο ανεμιστήρες στριφογυρίζουν από πάνω και ένας κόκκινος πυροσβεστήρας ξεχωρίζει στη γωνία της κάψουλας. Υπάρχουν πολλά κουμπιά στη δεξιά πλευρά. Το γενικό συναίσθημα είναι ευχάριστο, η κλειστοφοβία δεν είναι ένα από τα προβλήματά μου. Όσοι καταπιέζονται από κλειστούς και μικρούς χώρους -περίπου δύο κυβικά- μπορεί να αποφύγουν. Το ταβάνι απέχει 40 εκατοστά από τη μύτη μου και σκέφτομαι ότι επιστρέφουμε στην εποχή των σπηλαίων. Μια καλύβα μήκους δύο μέτρων και πλάτους ενάμιση μέτρου δίνει στον ξαπλωμένο μέσα της την αίσθηση μιας μικρής σπηλιάς. Μετά θυμάμαι μια όμορφη σκηνή από την ταινία του Βιμ Βέντερς «Μέχρι το τέλος του κόσμου» του 1991, όπου υπάρχει μια μεγάλη σκηνή σε ένα ιαπωνικό ξενοδοχείο με κάψουλες.
***
Οι αρχικές απαντήσεις στην ανάρτηση μπορούν να διαβαστούν στο κάτω μέρος της τρέχουσας σελίδας ανάρτησης στον ιστότοπο ή στο σύνδεσμο για την ανάρτηση στο Facebook και φυσικά είστε ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Απαντήσεις