#יזמעהשבוי #עבורשני #פוסט2 #דניביתאור Η πρόκληση δεν είναι μικρή ειδικά σε τρελούς καιρούς σαν αυτόν να...

# Επιχειρηματίας της εβδομάδας #δεύτερος γύρος # Δημοσίευση 2 #Danibit Περιγραφή

Η πρόκληση δεν είναι μικρή σε τόσο τρελούς καιρούς να μιλάμε για επενδύσεις, στρατηγικές, επιτυχίες και αποτυχίες. Και ίσως αυτή είναι η ώρα να μάθουμε από προηγούμενες κρίσεις. Ομολογουμένως από διαφορετικό υπόβαθρο, αλλά κρίσεις.

Την εποχή της κρίσης του 2008, είχα ήδη αρκετά ακίνητα στα οποία επένδυσα προσωπικά και επίσης σημαντική εμπειρία στη συνοδεία σχεδόν 1000 συναλλαγών.

Ήταν η πρώτη μου κρίση στα ακίνητα και θα μπορούσατε να πείτε και την πρώτη μου οικονομική κρίση. Στην κρίση του 2000 ήμουν ακόμη νέος χωρίς οικονομική έκθεση.

Η κρίση ξέσπασε περίπου 4-5 χρόνια μετά την πρώτη μου επένδυση και περίπου τρία χρόνια αφότου ξεκίνησα να ασχολούμαι με το real estate επαγγελματικά και πλήρως (τότε δεν ήξερα καν ότι λεγόταν «επενδυτική καθοδήγηση»). Ευτυχώς, κατάλαβα γρήγορα σε τι πηγαίναμε. Δεν έχω εξήγηση γιατί αλλά κατάλαβα. Και έτσι άρχισα να παίρνω αποφάσεις κάτω από αυτή τη διορατικότητα. Αργότερα είμαι ευγνώμων που ενήργησα κάτω από αυτή τη διορατικότητα. Μην με παρεξηγείτε, έχασα και πολλά! Έκανα όμως μείωση ζημιάς.

Η μεγαλύτερη απογοήτευσή μου από αυτήν την περίοδο ήταν στην πραγματικότητα από την κακή ανθρώπινη συμπεριφορά ανθρώπων που μέχρι τότε θεωρούσα ηγέτες στον χώρο. Ένα μεγάλο μέρος τους απλά εξαφανίστηκε, δεν ήταν εκεί για να στηρίξουν και εγκατέλειψαν τους επενδυτές που βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Μέχρι σήμερα (12 χρόνια μετά) δεν έχω ιδέα πού έχουν πάει κάποιοι από αυτούς, κυρίως τσαρλατάνοι.

Ένα άλλο μέρος πήγε υπόγεια ή έθαψε το κεφάλι του στην άμμο και δεν ήταν πραγματικά εκεί για να οδηγήσει σε στιγμές κρίσης και εμφανίστηκε ξανά σε μια κρίση οργής.

Υποθέτω ότι κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους βίωσαν την κρίση από πρώτο χέρι (ναι, ναι, και εγώ) και είναι πιθανό να τους επηρέασε άσχημα.

Ήδη στην αρχή της κρίσης, πήρα μια απόφαση με τον εαυτό μου - θα είμαι εκεί και θα απαντώ σε κάθε κλήση ή email που προέρχεται από τον πελάτη μου, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει μια δύσκολη κλήση, παράπονα κ.λπ., και υπήρχαν πολλά από αυτά . Όταν πρόκειται για κρίσεις, οι άνθρωποι αναζητούν ενόχους και ξεφεύγουν από την προσωπική ευθύνη. Είμαστε όλοι ώριμοι άνθρωποι και κανείς δεν πήρε την απόφαση να επενδύσει σε ακίνητα με το όπλο, οπότε ας μην ξεχνάμε ότι η ευθύνη του καθενός είναι και προσωπική.

Κι όμως ήμουν εκεί για να στηρίξω και να απαντήσω. Οι συζητήσεις αυτού του τύπου συνεχίστηκαν μέχρι το 2010 και ίσως και μετά. Υποθέτω ότι υπάρχουν πολλές εκατοντάδες τέτοιες κουβέντες. Η γυναίκα μου ήταν ήδη θυμωμένη μαζί μου που απαντούσα σε όλες τις κλήσεις σαν να ήταν προσωπική μου ευθύνη ειδικά όταν έβλεπε την επίδραση των κλήσεων πάνω μου.

Αλλά ο υπολογισμός μου ήταν απλός - κάποιος είναι σε κρίση, θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω και να του προσφέρω τη γνώση και την εμπειρία μου, είμαι και εγώ σε αυτό το σκάφος, ίσως μπορώ επίσης να μάθω κάτι από αυτόν, και τουλάχιστον δίνω έχει την ευκαιρία να εκφράσει τον θυμό και την απογοήτευσή του.

Έκτοτε έχω βιώσει άλλες μικρές και μεγάλες κρίσεις προσωπικών ακινήτων και αυτό είναι μέρος του ζητήματος να το κάνω. Από κάθε κρίση που έμαθα, έβγαλα μαθήματα και έγινα καλύτερος επενδυτής και καλύτερος δανειστής.

Θα χαιρόμουν αν σχολιάζατε όχι μόνο για τα ακίνητα αλλά και για παρόμοιες κρίσεις, έχετε περάσει κρίση; Πώς καταλάβατε ότι ήταν κρίση; Πώς το αντιμετωπίσατε; Τι κάνετε σήμερα; είναι, αυτή τη στιγμή σε αυτές τις στιγμές;Τι αποφάσεις έχετε λάβει μέχρι τώρα που επηρεάζουν τις επενδύσεις σας;

Αργότερα αυτή την εβδομάδα σχεδιάζω: μαθήματα από την κρίση του 2008 και πώς τα βλέπω να αντικατοπτρίζονται πραγματικά αυτές τις μέρες.