Over couscous uit een cirkel en vrouwelijke kracht.
#יםמהשבוי Shari Atias-Yeron #Post2
Op Jom Kipoer zal het twee jaar geleden zijn sinds het overlijden van mijn grootmoeder, en aangezien een aanzienlijk deel van wie ik ben en wat ik ben aan haar te danken is, voelde het goed en gevraagd om te profiteren van dit introductieplatform en iets over haar te vertellen .
Mijn grootmoeder werd in Marokko geboren in een volwaardig oosters gezin, emigreerde op 18-jarige leeftijd rechtstreeks naar Israël om te verhuizen zoals gevraagd en stichtte samen met mijn lieve grootvader een glorieus gezin en bracht 10 prachtige kinderen groot. Klinkt tot nu toe behoorlijk algemeen, toch? Maar mijn grootmoeder was allesbehalve generiek.
Zolang ik me kan herinneren, herinner ik me mijn grootmoeder: lang, gehuld in een hoofddoek en met een glimlach die nooit van haar gezicht verdwijnt elke keer dat ze een van haar kleinkinderen ziet, en ze had er nogal wat zonder het boze oog. Ik herinner me dat ze me diep omhelsde en me luid begroette, ik herinner me dat ze enorme hoeveelheden voedsel op mijn bord laadde, en ik herinner me dat ze ervoor zorgde elke keer dat ik op bezoek kwam van het leger, rekeningen in mijn hand te stoppen. Maar vooral? Ik herinner me dat ze tegen mijn grootvader schreeuwde.
Begrijp me niet verkeerd, mijn grootvader was de meest charmante man op aarde met een oneindige tolerantie voor alle onzin die zijn kleindochters willen, maar voor mijn grootmoeder was het niet genoeg: hij kan niet met zijn kleindochters praten in zijn humoristische stijl (bijvoorbeeld haar, er is ook een kleine kans dat we "Als je niet eet, kom je niet" serieus nemen De volgende keer was een reden om in huis een veto uit te spreken over sarcasme), hij kan niet te lang blijven hangen in de synagoge (omdat de kinderen wachten) en in grote lijnen? Hij heeft een verbeteringscursus in het Hula nodig en zij zal toezicht houden.
En gezien de achtergrond waar ze vandaan kwam – het Marokko van de jaren dertig, waar haar carrièretoekomst een van de drie opties omvatte: keuken, keuken en ook keuken – het vasthouden aan haar principes, het feit dat ze een onafhankelijke, sterke vrouw was, vol meningen zoals een granaatappel en met hoge hand een prachtig huis runnen, is niets minder dan een fenomeen. Natuurlijk, terwijl dit alles niets wegnam van het feit dat ze ook de warmste, meest toegewijde en meest liefdevolle vrouw, moeder en grootmoeder was die mogelijk was. Iemand die boeken en artikelen leest als ontbijt en hete pepers frituurt als avondeten.
Mijn grootmoeder is degene die mij altijd heeft aangemoedigd om te studeren, te ontwikkelen en te groeien en nooit afhankelijk te zijn van anderen, niet bang te zijn voor veranderingen, innovaties en ervaringen, en bovenal heeft zij mij altijd vooruit geholpen en mij met heel mijn hart laten geloven dat op 30-jarige leeftijd zou ik de volgende premier van Israël zijn (Oma, maak je geen zorgen, ik heb nog ruim twee jaar, misschien zal het nog gebeuren.)
Haar vertrouwen in mij, een geloof dat tot in elk bot van mijn lichaam doordrong, was de reden waarom ik vol ambitie in de tamelijk mannelijke wereld van het vastgoed stapte (ja, nou ja. Mijn grootmoeder breekt in de jaren dertig de conventies in Marokko en ik zit in de moderne tijd, kom op), eerst als advocaat, broer. Als vastgoedtaxateur en nu ook als bedrijfseigenaar en vastgoedondernemer. wat vanaf hier Meteen nadat ik mijn dertigste verjaardag heb gevierd (waarvoor ik ook tot premier moet worden gekozen, zoals ik me herinner), is the sky the limit.
Oma, bedankt voor alles wat je voor mij was, alles wat je me gaf en alles wat ik ben dankzij jou en je inspiratie. Als ik een kwart ben van de vrouw, moeder en grootmoeder die jij was, heb ik gewonnen.
En bedankt voor de couscous, en de Makouda, oh wat een Makouda.
In het volgende bericht - hoe u in minder dan 170,000 uur $ 24 kunt verliezen...
Reacties